Tapi hakikatnya, tu la manusia yang bernama insan. Sering lupa, sering lalai, sering leka dengan apa yang dimilki sekarang. Bila nikmat tu dah lari, masa tu la nak rasa nikmat tu.
Kalau dah berfalsafah tu mesti orang ingat kita ikut apa yang kita cakap kan. Mesti orang ingat kita ni sorang yang selalu berfikir tentang alam, manusia, sekeliling dan apa – apa lagi la. Padahal bagi aku semua tu bagi aku tak betul. Sebab tak semua yang kita cakap kita sendiri faham. Tak percaya? Kalau tak, fikirlah sendiri, aku pasti korang pun ada rasa macam tu jugak.
Sekarang ni tengah tunggu masa untuk sesuatu, apa dia? Tu aku tak nak bagitahu…
Sebenarnya bukan ada apa – apa yang penting pun, Cuma ada niat nak menulis, tu je.
Er, satu lagi, cerita pasal Terlalu Banyak Perumpamaan yang dah lama aku tak sambung tu akan diteruskan lagi, Cuma kena tunggu sikit lagi ok, ilham dah lari la

Tiada ulasan:
Catat Ulasan